De vierendertigste en vijfendertigste etappe

Ja, jullie hebben al begrepen dat we gisteren (19 aug) in Santiago zijn gearriveerd. De laaste twee dagen waren niet zo erg bijzonder. Je loopt met het einddoel in zicht en je bent alleen nog maar met jezelf bezig. Zo van, haal ik het of net niet. Je hoort onderweg meer mensen die dat denken en voelen. Voor ons is het gelukkig goed gegaan. Anneke heeft met behoorlijk wat pijnstillers in haar lijf gelopen. Het was niet gemakkelijk, maar de wil om Santiago te voet te bereiken was groter dan de rest. We zijn er dus.
Vreemd!!!!
Je komt Santiago, oude stad, binnen. loopt naar de kathedraal en tot je grote verbazing kun je er voorlopig niet in. Er staan duizenden mensen te wachten om het Jacobsbeeld te omhelzen en evenzoveel mensen willen de mis bijwonen. Je weet niet wat je zeggen moet, zo groot is dan de teleurstelling. Verder echter niet getreurd. We zijn meteen maar naar het pelgrimsbureau gegaan en hebben daar onze COMPOSTELA opgehaald. De compostela is het officiele bewijs dat je de pelgrimstocht volbracht hebt. Je hebt verschillende uitvoeringen. Dit heeft te maken met de reden waarom je de pelgrimstocht gemaakt hebt. Wij hebben de mooiste!!
Daarna een borrel op de goede afloop en meteen de jeugd thuis even een sms gestuurd en gebeld.
Gisteravond zijn we toch naar de pelgrimsmis kunnen gaan. Opeens was de drukte voorbij. Ondanks het feit dat we geen echte kerkgangers zijn, was dit wel een zeer emotieel moment. Na afloop van de kerkdienst werd het grote wierooksvat heen en weer geslingerd. Er zijn 6 mensen nodig om dat ding in beweging te krijgen en te houden. Ik heb dit gefilmd. Na afloop van de kerkdienst zijn we nog naar een speciale pelgrimsbijeenkomst geweest in de kathedraal. Zeer speciaal moeten we wel zeggen. Na afloop konden we de graftombe van Jacobus bezoeken.

Om 22.00 uur konden we eindelijk gaan eten. Doodmoe maar voldaan naar bed gegaan.

Vanochtend, 20 aug, om 08.45 naar de kathedraal gegaan. We schrokken van de hoeveelheid mensen die wederom in de rij stonden. We zijn maar achteren aangesloten en hebben ruim twee uur moeten wachten alvorens we bij het Jacobusbeeld waren. Ook dit was weer een bijzonder moment.

We gaan vandaag onze terugreis regelen en leuke dingen doen. We willen nog naar Finistere. Dit doen we met de bus, tenminste als dat nog geregeld kan worden.